Geschiedenis
Geschiedenis
Historisch bewustzijn en perspectief
Wij hebben groot respect voor Christenen die er durven te zijn met Christus, naast dat ze er zijn voor de ander. Zij bevinden zich niet alleen in de historie, maar ook in het heden. Ook zitten zij in alle geledingen van de kerk. Ongelovig kleur bekennen spreekt ons meer aan, dan gelovig kleur onder houden. Ongelovig kleur bekennen is het begin van nieuw leven wat tot geloof leidt vanwege waarheid, terwijl gelovig kleur onder houden leidt tot traditionalisme en dood, voortkomend uit schijngeloof. Niet alleen het Woord van Jahweh en Zijn profeten onderwijst ons, dat doen ook de martelaren van de christelijke kerk. Hun leer en leven zullen aan het einde “opstaan” en de huiskerken mede onderwijzen, naast het Woord van Jahweh. Want zij handelden naar de wil van Jahweh. Zij spraken het Woord van Jahweh. Daarnaast mogen naar Bijbels begrip cultuur en geschiedenis van niet geringer belang worden geacht. Juist omdat het Woord daarop aandringt. Daarom nodigen we nu en dan voorgangers uit van allerlei pluimage, die ons iets te leren hebben en die wij bevragen op hun mening. Zo vormen wij ons een beeld van hen, van de veelkleurigheid in de kerk van Christus, en leren wij van ieder die ons iets aanreikt wat op waarde mag worden geschat. Wij veroordelen niemand, dat doet onze God evenmin. We kijken alleen naar onszelf als we oordelen. Want dat oordeel hebben we wel, die in eigen kring, en die voor de eigen persoon. Mensen oordelen zelf wie ze zijn en hoe ze (horen te) leven.
Wij houden van geschiedenis, van kunst en cultuur en ook van het bedrijven van waarachtige wetenschap. Want we weten dat we daarin onze God kunnen herkennen. De afkeer die bepaalde
kerkelijke stromingen hebben van de kerk- en nationale historie, delen wij beslist niet. Want een kerk die haar geschiedenis niet kent, gaat dezelfde fouten herhalen als die in het verleden. Een Farao die de geschiedenis van Jozef niet meer kent, helpt zijn eigen land te gronde. Een kerk die haar geschiedenis niet kent, wordt als Farao en gaat ten onder. Dat zien we ook om ons heen. Wij beschouwen onszelf als wezenlijk onderdeel van de kerkhistorie en willen ons zoveel mogelijk voegen in dat verband, ons er niet alleen tegen afzetten. Hoewel we als gemeente niet binnen de traditionele kerken zijn gepositioneerd, hebben de meeste van ons er deel van uitgemaakt en weten we ons geplaatst binnen de heilshistorie: de geschiedenis van de kerk. Elke kerk heeft de opdracht om in haar omgeving heilsgeschiedenis te schrijven. Zo van nut te zijn voor de locale samenleving. Dat kan mede door naast de Bijbel, kennis te nemen van belangwekkende momenten in de kerkgeschiedenis. Ook de plaatselijke. We zijn van mening dat Gods werk in de historie van de kerk, van belang is voor de eigen persoonlijke ontwikkeling, en ook voor die van de gehele gemeenschap: we kunnen daarvan leren en daarin zegen vinden, ook de waarschuwing zien: hoe het niet moet. En? Wij hebben evenmin lust om het wiel nog eens uit te vinden. Samen maken we studie van Joodse en Christelijke profeten. Ze zijn weliswaar als mens niet volmaakt geweest, maar we kunnen ook juist in hun onvolmaaktheid veel van ze leren. Met groot respect noemen we een aantal namen die ons sterk beïnvloeden.
Geert Groote
Geschiedkundige inspiratie putten we bijvoorbeeld uit de stroming van de Moderne Devotie, bekend geworden door het werk van Geert Groote en Thomas van Kempen. Geert Groote laat ons het grote belang zien van zorg. Zorg en onderwijs, herder en leraar horen bij elkaar. Is er geen zorg, dan kan het onderwijs niet functioneren. Functioneert de zorg zoals een vader voor zijn kind zorgt, dan treft het onderwijs dat het kind ontvangt doel. Groote toont aan dat die twee samen leiden tot een opwekking in de kerk. Daarvan is ook zijn geesteskind Thomas van Kempen het resultaat. Groote laat zien dat een geestesvader zorgt voor zijn geesteskinderen. We hechten daarom grote waarde aan persoonlijk mentorschap, coaching, begeleiding en pastorale zorg middels dieptepastoraat. Noem het ook geestelijk ouderschap. Zoals ook in de Bijbel de relatie genoemd worden tussen o.a. Mozes en Jozua, Laban en Jacob, Saul en David, Elia en Eliza, Paulus en Timothéüs. Harten van de kinderen worden teruggebracht naar die van de Vader. En ook andersom. Zo zal het zijn in de dagen van Elia. Die dagen zijn ook nu.
Johann Christoph Blumhardt
Het pastoraal werk van Blumhardt is een andere pastorale beweging in de kerkhistorie, die we als een groot voorbeeld en inspiratiebron zien. Blumhardt laat zien dat intensieve individuele zorg en aandacht voor één mens in nood, uiteindelijk leidt tot een opwekking in de kerk. Dat één man die Christus volgt, de kerk waartoe hij behoort, nieuw leven kan inblazen door om te zien naar slechts één mens in nood. Ook leren wij van hem dat de kerk is gezonden om gevangenen vrijlating te verkondigen, het juk af te nemen. We zien bij Blumhardt dat de Here Jahweh Zich graag verbindt aan één man die doet wat Hij zegt, en waartoe Hij oproept in Zijn Woord. Verdrukt door zijn omgeving, op de hak genomen door zijn pastor, ging Blumhardt door met het dienen van God en de arme.
Protestantse beweging
Ook willen we de grote lijn van de Europese kerkgeschiedenis vasthouden en doortrekken: van het Jodendom via Christus en apostelen, naar Augustinus en via Wycliffe, Jan Hus, Luther en Calvijn naar de kerk van vandaag. Hus die het gewone volk uitnodigt tot het avondmaal in een tijd dat de geestelijkheid meent dat de beker alleen voor hen is. Ook meent hij dat het onderwijs in de volkstaal moet plaats vinden. Zijn visie op kerkbouw en zorg voor de arme bekoopt hij uiteindelijk met de martelaarsdood. Luther die de kerk van alle eeuwen aanklaagt op grond van het Woord, Calvijn die de protesterenden losmaakt van de moederkerk. Omdat het Woord tot afscheiding verplicht zodra dat Woord door de kerk is losgelaten, en de kerk slechts door macht na te jagen de ongerechtigheid doet. Zij gaven hun leven voor het Woord. Daarom eren wij hen als Gods profeten. Zij zijn geen vijanden van de kerk zoals sommigen ons willen laten geloven en evenmin van de samenleving, maar onze geestelijke vaders: door God gezonden profeten tot herstel en geestelijke opbouw van de kerk in
de gemeenschap van het toenmalige en huidige Europa. Van hun woorden moeten wij ons rekenschap geven. Hun invloed mag niet miskend, maar moet door de kerk meer herkend en erkend worden. Evenals de invloed van Jahweh door deze profeten heen. Respect voor hun levensovergave ontkent niet hun menselijk falen, maar herkent wel Gods werk in hun leven.
Oranje
Het lijden van de familie Van Nassau, de dood van Willem van Oranje en bijna al zijn broers in de strijd voor godsdienstvrijheid in de Nederlanden, is voor ons een bron van grote inspiratie. Vooral bij ons missiewerk. We zien bij de Van Nassau’s dat een land het best is op te bouwen met mensen die zich vanuit hun hart inzetten voor de gerechtigheid. Die niet uit zijn op geld of bezit, integendeel, maar erop uit zijn mensen in de vrijheid te stellen: zodat ze zelf kunnen kiezen wat ze willen geloven. Mensen die bereidheid laten zien om te investeren en niet om te willen hebben. Geloofsvrijheid is een wezenlijk onderdeel van Bijbelse keuzevrijheid. Mensen gezet onder dwang, wordt die keuze onmogelijk gemaakt. Altijd weer faalde de Christelijke kerk op dit onderwerp. Ook leert Oranje ons dat we moeten opkomen voor hem die onrecht wordt aangedaan. Dat we het niet mogen toestaan dat mensen van hun vrijheid en hun leven worden beroofd om denken, geloven, geweten en goede werken. Wij dienen ons daartegen als kerk te verzetten. Horen dan op te treden als Zijn profeten. Dat dit Gods opdracht is aan Zijn kerk, aan Zijn kinderen, leidt voor ons geen enkele twijfel. Zelfs niet als mensen ondanks de verworven vrijheid keuzes maken die ons en/of God niet blij maken. Want God is alleen blij als mensen spontaan vanuit hun hart tot Hem komen en niet omdat ze door wet, profeten of militaire dwang de kerkbanken worden ingejaagd. Krankzinnig: dat is de geschiedenis van een kerk die armen tot vervolgden maakt en vervolgden tot de armen van de wereld. Aan die krankzinnigheid geeft de Bijbel een naam: de antichrist. Die zit ook in onze tijd niet stil, maar marginaliseert de armen door uitsluiting van wettelijke rechten, en criminaliseert vluchtelingen die ongedocumenteerd zijn door ze als illegale wereldburgers te beschouwen. De kerk hoort dit te bestrijden met alles wat ze van Jahweh heeft gekregen. Niet slechts door de overheid op haar plichten te wijzen, maar vooral juist door de deuren van de kerken, en die van de huizen der leden voor deze mensen open te zetten. Zonder dat laatste gaat het zonder meer om geveinsd geloof. De kerk mag weer kansen gaan zien en heeft geen recht de overheid te kapittelen zolang ze zelf nalatig blijft.
Graaf Nikolaus Ludwig von Zinzendorf
Ook het werk van Zinzendorf beschouwen wij als een voorbeeld van wat God doet met een man die zijn deuren opent voor mensen in nood: vluchtelingen. Door juist met hen een gemeenschap te vormen die missionair is, nadat hij ging overlopen van dankbaarheid. De kern van zijn geloof en belijden drukt Von Zinzendorf als volgt uit: “Wij worden niet daarom zalig, omdat wij gehoorzaam zijn. Neen, als wij gehoorzaam zijn, dat is het omdat wij mensen zijn die zalig zijn!” Deze woorden laten zien dat we als christen vanuit dankbaarheid voor verkregen genade, in staat worden gesteld het goede te doen. Dankbaarheid is de motor van alle goede werken. Daarom willen we graag dat de mensen om ons heen de genade leren kennen die God hen aanbiedt: het offer van Christus is de kracht die ons aandrijft tot het goede. Door genade gedreven komen wij tot daden. Niet de wet verplicht ons, maar de genade die vrijmaakt helpt ons. Want goede werken staan tegenover de werken van de wet. Werken die uit de wet voortvloeien gijzelt mensen, maar werken uit dankbaarheid heelt wonden en zet mensen vrij.
Reizen
De genoemde mensen en vele anderen zijn ons zó belangrijk geworden, dat we als groep reizen maken om hen in hun voetsporen te volgen. Dat doen we uit pure ontspanning en interesse en uit liefde voor wie zij waren. Waar leefden zij, hoe leefden zij en wat betekenen zij nu nog voor ons. Wij erkennen dat God beperkte en in beginsel verkeerde mensen heeft gebruikt om hun leven te geven voor Zijn Woord. Ze waren niet volmaakt naar de mens, maar volmaakt in Christus. De foute Abraham, Isaac en Jacob waren historische mensen, zonen van Jahweh, die voortleven in de kerk van Christus. We horen op hen en op het voorbeeld van hun geestelijk nageslacht verder te bouwen, het te verbeteren, het perspectief te verbreden dat zij ons boden, en het inzicht in Gods Woord te vergroten zoals zij daarmee begonnen zijn en het ons hebben aangereikt. Te leren van hun fouten naast te leren van hun dappere daden. Om wie zij zijn, zijn we gaan reizen.
We reisden naar Deventer en hielden een dienst in het stadsarchivaat: zusterhuis van Grote’s nazaten. Om zo God te danken voor de man die nog onvoldoende bekendheid heeft. God kent ons gebed: dat zijn naam, leer en leven mag opstaan uit de dood. We reisden naar Zeist en de Hernhutters, bezochten een dienst van de broedergemeente om te bidden voor een herleving op naam en werk van Von Zinzendorf. We gingen naar Praag om daar te bidden voor een herleving van naam, leer en werken van Jan Hus in de herbouwde Betlehemkerk in die stad. Ook waren we in de Prinsenhof in Delft om God te danken voor Willem van Oranje en hebben daar gebeden om nieuw zicht en nieuw leven op zijn werken en daden. We waren in Naarden bij het graf van Jan Amos Komensky (Comenius) om God te danken dat Hij Nederland tot een vrijhaven en grote hulp maakte voor vele vluchtelingen, die daarna ons land ten zegen waren en hielpen opbouwen. Zoals ook Comenius. In mei 2012 waren we in Ierland om de naam van Patrick te eren en te bidden voor een herleving van zijn naam en werk. Hem komt de eer toe, dat Ierland de bakermat werd van het Christelijke geloof in vooral het noordelijk deel van Europa. Ook in Nederland.
